Ingeborg Müller
- door Jean-Marie van Staveren
- •
- 07 apr, 2019
- •
"een mediterrane herfst in Callosa d’En Sarrià"
Ingeborg Müller (1945) woont en werkt in Den Haag, waar ze haar opleiding volgde aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. Enige tijd studeerde ze in Londen aan Sir John Cass College of Arts and Crafts. Ze is werkend lid en bestuurslid van Pulchri in Den Haag. Ingeborg specialiseerde zich in portretten en landschappen. In november 2018 verbleef ze een maand in E3 en liet zich inspireren door Callosa en omgeving . Dit resulteerde in een groot ‘Callosa panorama’, dat in 2020 op een expositie in Pulchri te zien zal zijn. Ingeborg hierover:
‘De tweede dag ben ik begonnen met de opdracht die ik mezelf gesteld had, een doek van 50/500 cm beschilderen. De eerste opzet was naar mijn idee goed geworden, maar het doek was nogal weerbarstig, het liet zich niet zo makkelijk draperen op de ezel. Ik besloot daarom om binnen in het ruimste atelier op de eerste etage verder te gaan schilderen. Op zondag was er een belangrijke viering in de kerk rond de Maria verering. Een feestelijke hoogmis met grote betrokkenheid van het hele dorp. Deze gebeurtenis veroorzaakte een wending in mijn schilderij: de vaandeldragers, de kleine meisjes, het engeltje en het Mariabeeld met de dragers kwamen tevoorschijn op het doek. Lang achter elkaar geconcentreerd bezig kunnen zijn gaf mij een nieuwe visie op het werk. Inspiratie door de bijzondere plek, stilte en hoogte doen de rest.
Website Ingeborg Müller: http://www.ingeborgmuller.nl
De kerk vervult in Callosa een krachtige sociale rol.
Kerkelijke feestdagen worden ingeluid met meerdere Hoogmissen – het uitbundige
beieren van de klok roept ieder naar de kerk. Pasen – de kruisgang en
wederopstanding van Christus – is wereldwijd een grote kerkelijke gebeurtenis, dit
vooral in traditioneel Katholieke landen als Spanje. Wie in de aprilmaand naar Callosa
gaat loopt grote kans de paasviering mee te kunnen maken. Die begint ver van te
voren met een kruisgang langs de statiën boven in het stadje. Dan is het
palmzondag. Het Mariabeeld wordt uit de schrijn gehaald en in een heilige
optocht naar het altaar in de kerk gedragen. Hoogtepunt zijn de dramatische
paasprocessies, waarin de kruisgang van Jezus Christus wordt herdacht. Let op:
het altaar met daarop het Mariabeeld is een serieus heilige zaak, dus geen
folklore. Dat maakt deze dagen, die vervuld zijn van devotie, tot een
meditatieve ervaring waarin de gasten van de Fundaciòn Knecht- Drenth zich al
of niet kunnen laten meevoeren.
Foto’s: Kruisgang/ Palmzondag/Paasprocessie
Werkverslag in boekvorm.
Klik op onderstaande link om het beeld-boek te bekijken
Bekijk hier online haar fotoboek
Toos van Poppel
Utrechtseweg
22
3704
HC Zeist
T:
030-6933680
M:
06-51999889
E: toosvanpoppel@toosvanpoppel.nl
W: www.toosvanpoppel.nl
Toch ben ik plotseling weer door hem benaderd en hadden we een brainstorm. Ik zegde toe met een meer uitgewerkt plan te komen. Op 12 september hebben we in Utrecht een bespreking in aansluiting op een les die hij daar geeft aan een theateropleiding. Spannende zaken.
Het werkthema van Janke Klompmaker is ‘El jardín de Lorca’. Het zijn inkt-tekeningen op rijstpapier.
Zij heeft zich laten inspireren door haar wandelingen in de Campo en de omgeving van Callosa
Website: http://www.jankeklompmaker.nl
Verbleef in november 2016 in E-3.
Glooiende heuvels met witte vlakken sneeuw zie ik; uitlopers van de bergen rondom waar gletchers langzaam naar beneden lijken te kruipen. In het dal hangen flarden mist boven de hoekige patronen van lichtgrijs in nevelig tegenlicht. in de verte nauwelijks zichtbaar de zilveren zee, overgaand in iets koeler blauw erboven, de horizon verdwenen. De kerk lijkt als een stoomschip uit de golven op te doemen in dit vreemde landschap. De schorre droge slagen uit de klokkentoren die ik bijna lijk aan te kunnen raken roepen mij wakker. Weer iemand in het dorp gestorven. Een ingetogen 3 tonige klaagzang in mineur, later gevolgd door 3 mono-tonen, verkondigt de dood van een man.Het is warm in Callosa;
ik zie de lichtgrijze netten die de mispels in het dal tegen de wind moeten beschermen. De geur van aangestoken snoeihout dringt zachtjes mijn neusgaten binnen.
De horizontaal verwaaide rook van de vuurtjes tussen de uitlopers van de Bernia vormen de coulissen van dit theater.
Een sfeervol decor in deze zuidelijke nazomerherfst terwijl de wereld in brand staat, mensen vluchten, kinderen sterven, tempels worden vernietigd en een gevaarlijke idioot zijn troon bestijgt aan de andere kant van de wereld, maar griezelig dichtbij!
Achter mij ligt mijn versteende vriend. Hij zwijgt in alle talen maar ik voel me beschermd
terwijl ik met toegeknepen ogen even ademloos geniet zoals een vos na zijn laatste kippepootje
en ik mij opmaak voor de volgende akte.
november 2016
Quinta Buma
